Τὸ μάθημα τῶν Θρησκευτικῶν ὡς φορέας Ἱστορικῆς Ἀλήθειας καὶ Ἐλπίδας γιὰ ὅλους

Κιβωτός της Ορθοδοξίας: Το νέο τεύχος κυκλοφορεί από την
Πέμπτη 24 Νοεμβρίου 2016
με μεγάλες προσφορές!..

Προβολές Αναρτήσεως

Τὸ μάθημα τῶν Θρησκευτικῶν

ὡς φορέας  Ἱστορικῆς  Ἀλήθειας

καὶ  Ἐλπίδας γιὰ ὅλους

(Πηγή: «Κιβωτός της Ορθοδοξίας», 24/11/2016)

Γράφει ἡ:

ΒΙΡΓΙΝΙΑ Δ. ΧΑΜΟΥΔΟΠΟΥΛΟΥ-ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΙΔΗ

Ἱστορικός

Ἀποτελεῖ ζῶσα πραγματικότητα ἡ συνύπαρξη, ἐντὸς τῶν  Ἑλληνικῶν Σχολείων, παιδιῶν διαφόρων  Ἐθνοτήτων καὶ Θρησκευτικῶν  Ὁμολογιῶν. Γιὰ τοῦτο θεωρεῖται «δικαίωμα τῶν γονιῶν» νὰ ἐπιλέγουν ἐὰν τὸ παιδί τους θὰ παρακολουθεῖ τὸ μάθημα τῶν Θρησκευτικῶν.

Μήπως ὅμως, στὴν προκειμένη περίπτωση, ὁ τύπος «τρώει» τὴν οὐσία; Μήπως αὐτὴ ἡ ἀβασάνιστη «λύση» ἐμποδίζει τὴν δημιουργία ἑνὸς ἐπιστημονικοῦ προγράμματος, ἀπὸ τὸ ὁποῖο τὰ μὲν ἑλληνόπαιδα θὰ ἀποκτοῦν, ἀπὸ τὸ Δημοτικό, τὶς ἀπαραίτητες ἱστορικὲς γνώσεις γιὰ τὴν, πρὸ αἰώνων, ἀλληλοπεριχώρηση «Ἑλληνισμοῦ-Ὀρθοδοξίας», οἱ δὲ ἀλλοδαποὶ μαθητὲς μαζὶ μὲ στοιχεῖα τῆς δικῆς τους Ὁμολογίας, θὰ ὀφελοῦνται προσεγγίζοντας τὸν Οἰκουμενικὸ, ὑπερφυλετικὸ καὶ σωτηριολογικὸ χαρακτῆρα τῆς Ὀρθοδοξίας; Ἡ κατὰ βάση ἱστορικὴ αὐτὴ προσέγγιση στὴν οὐσία τῆς Ὀρθοδοξίας δὲν ἔχει καμμία σχέση μὲ τὴν Ἱερὰ Κατήχηση, ποὺ εἶναι ἔργο τῆς Ἐκκλησίας, καὶ δὲν ἀποτελεῖ προσηλυτισμό, τοῦ ὁποίου ὁ σκοπὸς καὶ ἡ μέθοδος δὲν συνάδουν μὲ τὸν πνευματικὸ καὶ φιλελεύθερο χαρακτῆρα τῆς Ὀρθοδοξίας, ἡ ὁποία διακηρύσσει τὴν ἀδελφική σχέση ὅλων τῶν ἀνθρώπων, ὡς πλασμάτων τοῦ Θεοῦ: «οὐκ ἔνι Ἕλλην καὶ Ἰουδαῖος... βάρβαρος, Σκύθης...» (Κολοσσ. 3, 11). Οἱ ἀρετὲς τοῦ «καλοῦ κἀγαθοῦ» τῶν ἀρχαίων  Ἑλλήνων ἐμπλουτίσθηκαν μὲ τὴν ἐσωτερικὴ Κάθαρση ἀπὸ τὰ πάθη, τὸν Φωτισμὸ καὶ τὴ Θέωση στὸν Χριστιανικὸ Ἑλληνισμό. Ἔτσι ὁ  Ἕλληνας, ξεκινώντας ὡς παντογνώστης ἀπό τὸν Κόσμο τοῦ Κτιστοῦ, ἔφθασε ὡς Ἅγιος καὶ στὸν κόσμο τοῦ  Ἀκτίστου.

Στὰ νέα προγράμματα τοῦ μαθήματος τῶν Θρησκευτικῶν πρέπει νὰ ἐκτεθεῖ ἀναλυτικὰ ἡ ἀπὸ τὸν 4ο αἰῶνα μ.Χ. μοναδικὴ  ἕνωση τοῦ ἀρχαίου Ἑλληνικοῦ πνεύματος μὲ τὴν ἀδιάσειστη πίστη στὴ διδασκαλία τοῦ Ἀναστάντα Χριστοῦ. Γιατὶ οἱ ῥίζες, τὰ θεμέλια τοῦ Νεωτέρου καὶ Σύγχρονου Ἑλληνικοῦ καὶ Εὐρωπαϊκοῦ Πολιτισμοῦ βρίσκονται στοὺς πρώτους Χριστιανικοὺς αἰῶνες. Ἤδη ὁ Σωκράτης, προφητεύοντας τὴν ἕλευση τοῦ Χριστοῦ στὴ γῆ, εἶχε τονίσει στοὺς Ἀθηναίους Δικαστὲς ὅτι φονεύοντάς τον «... εἴτα τὸν λοιπὸν βίον καθεύδοντες διατελοῖτ’ ἄν, εἰ μή τινα ΑΛΛΟΝ ὁ Θεὸς ὑμῖν ἐπιπέμψειε κηδόμενος ὑμῶν» (Πλάτωνος «Ἀπολογία Σωκράτους», § 18).

Στὶς πρῶτες τάξεις τοῦ Δημοτικοῦ ἱστορικὲς πληροφορίες γύρω ἀπὸ τὴ ζωὴ τοῦ Χριστοῦ καὶ τῆς Παναγίας μας (βλ. Πηνελόπη Δέλτα «Η ΖΩΗ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ») μποροῦν νὰ διανθισθοῦν μὲ βασικὰ χριστιανικὰ στοιχεῖα, ὅπως ἡ ἀγάπη, ἡ νίκη τοῦ ἀνθρώπου ἐπὶ τῶν παθῶν του, ἡ ἐγκράτεια, ἡ μετάνοια, ἡ ταπείνωση.

Ἡ Βυζαντινὴ Ἱστορία τῆς Ε΄ Δημοτικοῦ μπορεῖ νὰ συνδυαστεῖ μὲ τὴν ἀνάπτυξη τοῦ Ἑλληνορθόδοξου πολιτισμοῦ κατὰ τὰ χίλια χρόνια τῆς Βυζαντινῆς Αὐτοκρατορίας (Μάρτυρες –  Ὁμολογητές – Οἰκουμενικὲς Σύνοδοι – Συγγράμματα – Γένεση Βυζαντινῆς Τέχνης, ὡς Τέχνης τοῦ  Ὑψηλοῦ, σὲ ἀντιπαράθεση μὲ τὴν Ἀρχαία Ἑλληνικὴ Τέχνη ὡς Τέχνης τοῦ Ὡραίου).

Πρόκειται γιὰ τὸν Ἑλληνοχριστιανικὸ πολιτισμό, ποὺ πολεμήθηκε (βλ. Ἅλωση τῆς Κωνσταντινουπόλεως ἀπὸ τοὺς Φράγκους το 1204) καὶ πολεμᾶται ἀπὸ τὴ Δύση, ἡ ὁποία, ἐνῷ τοὺς πρώτους χριστιανικοὺς αἰῶνες ἀκολουθοῦσε τὴν ἴδια ἁγιοπατερική, ὀρθόδοξη παράδοση μὲ τὴν Ἀνατολή, ἀποξενώθηκε πνευματικὰ καὶ πολιτιστικὰ ἐξ αἰτίας τῆς εἰσβολῆς καὶ ἐγκατάστασης στὸν χῶρο της βορείων φύλων (Φράγκων, Βουργουνδίων, Νορμανδῶν κ.ἄ.), φορέων ἄλλου πολιτισμοῦ καὶ νοοτροπίας (5^ος-11^ος αἰ. μ.Χ.). Πατέρας τῆς σημερινῆς Εὐρώπης γίνεται ὁ βασιλέας τῶν Φράγκων Καρλομάγνος (8^ος-9^ος αἰ.) καὶ ὄχι οἱ κοινοὶ, παλαιοὶ ὀρθόδοξοι Πατέρες μας ἑλληνόφωνοι καὶ λατινόφωνοι.

Στὸ Γυμνάσιο μπορεῖ νὰ συμπεριληφθεῖ στὴν Ὕλη τοῦ μαθήματος μία εἰς βάθος ἀνάλυση, ὅπως καὶ ἡ οὐσία τῆς παρουσίας τοῦ Ἐσταυρωμένου στή Γῆ, ὥστε νὰ διευκρινισθεῖ ἱστορικὰ καὶ θεολογικὰ ὅτι Χριστιανισμὸς σημαίνει Ἰησοῦς Χριστός. Εἶναι Ἐκεῖνος ποὺ εἰσέβαλε λυτρωτικὰ στὸν κόσμο, διότι «Σῶσαι θέλων τὸν κόσμον, ὁ τῶν ὅλων Κοσμήτωρ, πρὸς τοῦτον αὐτεπάγγελτος ἦλθε», ὅπου ἡ Θεία καὶ Ἀνθρώπινη φύση Του ἑνώθηκαν «ἀσύγχυτα καὶ ἀχώριστα». Μὲ τὸν ἐρχομό Του, ὁ Κύριος ἀνῆκε συγχρόνως καὶ στὴ Γῆ καὶ στὸν Οὐρανό: «Ὅλος ἦν ἐν τοῖς κάτω καὶ τῶν ἄνω οὐδόλως ἀπῆν ὁ ἀπερίγραπτος Λόγος· συγκατάβασις γὰρ θεϊκή, οὐ μετάβασις τοπικὴ γέγονε», (Ἀκάθιστος Ὕμνος, Στάσις Γ΄).

Ὁ μέγας Ἱστορικὸς καὶ Θεολόγος, Πρωτοπρεσβύτερος καὶ Ὁμότιμος Καθηγητὴς π. Γεώργιος Δ. Μεταλληνός, μέσα ἀπὸ τὴν ἐμπνευσμένη ἁγιοπατερικὴ Θεολογία του, παρουσιάζει τὸν Υἱόν καὶ Λόγον τοῦ Θεοῦ ὡς «Ἱστορικὸ Πρόσωπο», ὡς «Ἀρχέτυπο καὶ Τέλος», ὡς «Προσδοκία Ἐθνῶν», (Ὁ Βούδδας Γκοτάμα στὶς Ἰνδίες, 5^ος αἰ. π.Χ., ἔλεγε ὅτι ἡ διδασκαλία του θὰ χρεωκοπήσει μετὰ ἀπό 500 χρόνια.), ὡς «Αὐτεπάγγελτο Σωτῆρα», ὡς «Ἐλευθερωτὴ καὶ Εἰρηνευτή», ὡς «Νικητὴ τοῦ Θανάτου καὶ Ζωοδότη», ὡς «Κύριο Οὐρανοῦ καὶ Γῆς», ἀλλὰ καὶ ὡς «Σημεῖον Ἀντιλεγόμενον». (: «Δοκίμια Ὀρθόδοξης Μαρτυρίας», Ἔκδ. ΑΘΩΣ, 2001, σσ. 13-48).

Ἂς μᾶς ἐπιτραπεῖ νὰ τονίσουμε ὅτι, στὴ σημερινὴ τραγελαφικὴ πραγματικότητα μέσα καὶ ἔξω ἀπὸ τὴ χώρα μας, ἀποτελεῖ βάλσαμο γιὰ ὅλους ἡ λυτρωτικὴ παρουσία τοῦ Χριστοῦ, τοῦ Ὁποίου τὸ «Μακάριον ἐστὶ διδόναι μᾶλλον ἢ λαμβάνειν» (Πράξ. 20, 35), ἀναιρεῖ τὴ σημερινὴ ἀτομοκρατικὴ ὑστερία, προσφέροντας στὸν ἄνθρωπο τὴν δυνατότητα νὰ ὑπερβεῖ τὸν ἑαυτό του καὶ νὰ νικήσει ἀκόμα καὶ τὸν θάνατο.

Ὀφείλουμε νὰ παραδεχτοῦμε ὅτι Καπιταλισμός, Σοσιαλισμὸς, Μαρξισμός –τὰ βασικὰ κοινωνικοπολιτικὰ συστήματα τοῦ «σκεπτομένου ἀνθρώπου» τῆς νεωτέρας Εὐρώπης– ἀνοίγουν πληγὲς μεγαλύτερες ἀπὸ τὶς ἐπιδιωκόμενες λύσεις συμπαρασύροντας τὸν ἄνθρωπο στὸν διχασμό, τὴν ἰδιοτέλεια, τὴν ὑποκρισία, τὴν ἐκμετάλλευση τοῦ συνανθρώπου του.

Οἱ ἀλλοδαποί, ποὺ φοιτοῦν στὰ Ἑλληνικὰ Σχολεῖα, δὲν εἶναι κακὸ νὰ μάθουν ὅτι τὸ «φιλότιμο» καὶ ἡ «ἀνθρωπιά», ἔννοιες ἄγνωστες στὴν «πολιτισμένη» Δύση, έχουν τὶς ρίζες τους στὶς ἑλληνορθόδοξες ἀξίες ἑνὸς ἐνιαίου πολιτισμοῦ 3.000 αἰώνων.

Ὅταν φιλοξενοῦμε κάποιον στὸ σπίτι μας δὲν εἶναι κακό, μαζί μὲ τὴν ἀγάπη καὶ τὴν φροντίδα μας, νὰ τὸν ἀφήσουμε νὰ καταλάβει ἀπὸ ποῦ ὁρμῶνται τὰ ἀγαθὰ κίνητρά μας. Νὰ τοῦ προσφέρουμε πρότυπα, βιώματα καλῆς ζωῆς, ἀλήθειας καὶ ἀσφάλειας. Δυστυχῶς ὅμως καταντήσαμε, ἀντὶ νὰ προσφέρουμε τὴν οὐσία τοῦ μοναδικοῦ πολιτισμοῦ μας, νὰ προσπαθοῦμε πανικόβλητοι νὰ τὴν ἀπεμπολήσουμε μπροστὰ στὰ «Δικαιώματα» τῶν μειονοτήτων!

Εἶναι γεγονὸς ὅτι, μετὰ τὴν δολοφονία τοῦ ὑποδειγματικοῦ ἡγέτη-πατριώτη Ἰωάννη Καποδίστρια (1776-1831), οἱ ἑκάστοτε πολιτικὲς ἡγεσίες τῆς Ἑλλάδας, ἐξαρτώμενες καὶ ἐμποτισμένες ἀπὸ τὰ Δυτικὰ πρότυπα Ἀνθρωπίνων Δικαιωμάτων οἰκονομικοῦ καθαρὰ χαρακτῆρα, πολιτεύθηκαν καί πολιτεύονται μὲ νοοτροπίες ξένες πρὸς τὸν τρόπο ζωῆς καὶ ψυχολογίας ἑνὸς λαοῦ, ὁ ὁποῖος στὴν πλειονότητά του ἐπιθυμεῖ νὰ ζεῖ καὶ νὰ κυβερνᾶται σύμφωνα μὲ τὶς ἱστορικὲς καὶ λαογραφικὲς παραδόσεις του, τὶς ἀξίες καὶ τὰ ἰδανικά του, ὅμοια μὲ ἐκεῖνα στὰ ὁποῖα στηρίχθηκε ὁ  «Ὑπὲρ Πίστεως καὶ Πατρίδος» ἀγῶνας τοῦ 1821. Καὶ ἐνῷ ὁ Ἕλληνας πολίτης ψάχνει γιὰ τὸν ἰδανικὸ ἐκεῖνο ἄρχοντα ποὺ θὰ πολιτεύεται μὲ εἰλικρινῆ ἀγάπη πρὸς τὸ κοινωνικό σύνολο, αὐταπάρνηση, τιμιότητα καὶ συνέπεια πρὸς τὴν ξεχωριστὴ πολιτιστικὴ κληρονομιὰ τοῦ τόπου του, τὸν βλέπει νὰ παρασύρεται κατ’ ἐξακολούθηση σὲ ἀνοίκειες καταστάσεις, ξένες πρὸς τὴν ἑλληνορθόδοξη ταυτότητά του.

Ἴσως ἀποτελοῦμε τὸ μοναδικὸ φαινόμενο κράτους ποὺ, ἐνῶ διαθέτει τὸ πλουσιότερο ἱστορικὸ παρελθὸν μὲ ἀξίες καὶ ἐμπειρίες ποὺ θὰ μποροῦσαν νὰ κρατήσουν πολὺ ψηλὰ τὸ ἐπίπεδο τῆς ζωῆς τῶν πολιτῶν του, κατήντησε νὰ καταργεῖ στὴν πράξη τὰ μοναδικά του πλεονεκτήματα, προκειμένου νὰ ἀπεμπολήσει, στὴ χάρη ξένων ἢ κατωτέρων συμφερόντων, τὰ στοιχεῖα ἑνὸς μοναδικοῦ οἰκουμενικοῦ πολιτισμοῦ.

Σήμερα οἱ νέοι μας, ἀπογοητευμένοι ἀπὸ τὴν πρωτοφανῆ καὶ πολυεπίπεδη κρίση μας, καταφεύγουν, μετὰ τὸ Λύκειο ἢ τὸ Πανεπιστήμιο, γιὰ νὰ σπουδάσουν ἢ νὰ δουλέψουν στὸ ἐξωτερικό. Δυστυχῶς, ἔτσι ὅπως τὰ ἔχουμε καταφέρει, αὐτὸ δὲν μποροῦμε νὰ τὸ ἀποφύγουμε. Μποροῦμε, ὅμως, ἀντὶ νὰ τρέφουμε αὐταπάτες νομίζοντας ὅτι εἴμαστε σὲ θέση νὰ τοὺς κρατήσουμε ἐδῶ, νὰ τοὺς ὁπλίσουμε στὸ Λύκειο γνωστικὰ καὶ πνευματικὰ καθιστώντας τους φορεῖς ἤθους, τιμιότητας, ἀκεραιότητας καὶ ὀρθῆς κριτικῆς σκέψεως, ἱκανοὺς νὰ μεταλαμπαδεύσουν καὶ στοὺς ξένους λαοὺς τὸ πολύτιμο ἠθικὸ καὶ πνευματικὸ περιεχόμενό τους. Οἱ  Ἕλληνες, στὴν μακραίωνη ἱστορικὴ πορεία τους (Ἁρχαιότητα, Βυζάντιο, Τουρκοκρατία) πρώτευσαν πολιτιστικὰ ἔξω ἀπὸ τὸν τόπο τους. Πρὸς τοῦτο θὰ βοηθοῦσαν πολὺ στὸ Λύκειο, ὡς μάθημα Γενικῆς Παιδείας, γνώσεις καὶ ἐπὶ τοῦ «Ὀρθοδόξου Πολιτισμοῦ». Οἱ γνώσεις αὐτές, χωρὶς ὑπερβολὲς καὶ ἐθνικιστικὲς αὐτοεξάρσεις, θὰ ἐνίσχυαν τὴ ρωμαίικη αὐτοσυνειδησία τῶν μαθητῶν στὸν χῶρο τῆς Ὀρθοδοξίας, ποὺ βάλλεται μέσα καὶ ἔξω ἀπὸ τὸν ἑλληνικὸ χῶρο. Ἐκτὸς ἀπὸ τὰ Ἱερὰ Κείμενα ὑπάρχει πλῆθος νεωτέρων καὶ συγχρόνων ἐρευνῶν, ὅπου ἀναδεικνύεται ἡ ἑλληνικότητα τῆς Ὀρθοδοξίας ὡς «ζήτησης τῆς ἀλήθειας».

Ἀρχίζοντας ἀπὸ τὰ «Ὁράματα» τοῦ αὐθεντικοῦ ὀρθοδόξου Μακρυγιάννη, στοῦ ὁποίου τὸ ἔργο κυριαρχεῖ ὁ «οἰκουμενικὸς πατριωτισμός» καὶ ὄχι ὁ δυτικότροπος «ἐθνικιστικός πατριωτισμός», καταλήγουμε στὶς ἔρευνες συγχρόνων, καταξιωμένων ἱστορικῶν καὶ Θεολόγων, ὅπως ὁ αἐίμνηστος Ἰ. Ρωμανίδης, ὁ π. Θεόδωρος Ζήσης, ὁ π. Φιλόθεος Φάρος, ὁ π. Γ. Μεταλληνός, ὁ κ. Χρ. Γιανναρᾶς, ὁ κ. Ν. Ματσούκας, ὁ κ. Κ. Χολέβας κ.ἄ., οἱ ὁποῖοι ὑποστηρίζουν τὴν  διαφορότητα τοῦ (δυτικο-) Εὐρωπαϊκοῦ ἀπὸ τὸν Ὀρθόδοξο πολιτισμὸ. Τὸν πολιτισμὸ, ποὺ ὡς Θεοκεντρικός, δὲν γνωρίζει πνεῦμα ἀτομοκρατίας ἀφοῦ, μὲ κέντρο τὴν Ἐκκλησία ὡς Σῶμα Χριστοῦ, εἶναι πολιτισμὸς κοινωνίας ποὺ ἐξαίρει τὴν προσωπικὴ ἑτερότητα καὶ ἐλευθερία. Ὁ τρόπος ὑπάρξεως τοῦ Ὀρθοδόξου εἶναι κοινοτικός, ὄχι ἀτομοκιστικός ἢ ἐξουσιαστικός.

Στὴν Ὀρθόδοξη Ἀνατολὴ δὲν δημιουργήθηκε φυλετικὸ πνεῦμα, οὔτε ταξικὴ συνείδηση. Στὸ Βυζάντιο δὲν ὑπῆρχε ὁ θεσμὸς τῆς κληρονομικῆς βασιλείας. Ὅλοι οἱ κάτοικοι τῆς Ρωμανίας, οἱ ρωμηοί ἦταν ἑνωμένοι κάτω ἀπὸ τὴν κοινὴ χριστιανική τους Πίστη.

Εἶναι ἡ Πίστη ποὺ ἕνωσε, ἐπὶ αἰῶνες, τὸν Ἑλληνισμό. Οἱ νέοι μας, ποὺ ἄναυδοι παρακολουθοῦν τὶς φρικαλεότητες τοῦ πολέμου στὴν Ἀνατολή, πρέπει να γνωρίζουν ὅτι καὶ σήμερα Ἕλληνες καὶ ἀλλοεθνεῖς ὀρθόδοξοι, στὴν εὐρύτερη περιοχὴ τῆς Σμύρνης στὴ Μικρά Ἀσία, ζοῦν κάτω ἀπὸ τὴν ἀσφάλεια καὶ τὴ θαλπωρὴ ποὺ παρέχει ἡ ενοριακὴ ζωή, ὑπὸ τὶς εὐλογίες Ἑλλήνων Ποιμεναρχῶν. Τὸν περασμένο  Ὀκτώβριο χειροτονήθηκαν ἀπὸ τὸν Παναγιώτατον Οἰκουμενικὸ Πατριάρχη κ. Βαρθολομαῖο, ὡς πρῶτος Μητροπολίτης Σμύρνης, μετὰ τὸν Ἐθνομάρτυρα Σμύρνης Χρυσόστομο, ὁ πρώην Ἀρχιμανδρίτης κ. Βαρθολομαῖος Σαμάρας, ὅπως καὶ ὁ πρώην Ἀρχιμανδρίτης κ. Κύριλλος Συκῆς ὡς Ἐπίσκοπος Ἐρυθρῶν. Σ’ αὐτὸ τὸ πλαίσιο μαθαίνουμε ὅτι πολλοὶ ἀλλοεθνεῖς ζητοῦν νὰ βαπτισθοῦν χριστιανοί. Τὰ ἱερὰ χώματα τῆς Ἰωνίας συνεχίζουν νὰ ἐκπέμπουν τὸ Φῶς ἀπὸ τὰ Ἱερὰ λείψανα τῶν ἐνταφιασμένων ἐκεῖ ἁγίων καὶ μαρτύρων, ἀλλὰ καὶ σοφῶν τῆς Ἀρχαιότητας, ποὺ κανεὶς δὲν μπορεῖ νὰ τοὺς ἐκτοπίσει.

Ἡ ταπεινή μας ἄποψη εἶναι ὅτι ὅλα αὐτὰ πρέπει νὰ γίνουν συνείδηση στὴ νέα γενιὰ καὶ ἰδίως στοὺς νέους μας ποὺ θὰ παραμείνουν στὸ ἐξωτερικὸ ζῶντας ἀπὸ κοντὰ τὴν προσπάθεια δημιουργίας ἑνὸς ἑνιαίου τύπου ἀνθρώπου, τοῦ λεγομένου «Εὐρωπαίου πολίτη», ὁ ὁποῖος ὅμως εἶναι ὁ ἀπόγονος τῆς Φραγκικῆς Δύσεως, τῆς ἀλλοτριωμένης ἀπὸ τὰ πνευματικὰ θεμέλια τῆς Χριστιανοσύνης, ὅπως τὰ εἶχε θέσει καὶ στὴν Εὐρώπη ὁ Ἀπόστολος Παῦλος.

Ἡ δημιουργία τοῦ κοσμικοῦ Παπικοῦ Κράτους, τοῦ Βατικανοῦ, πού βρισκόταν πάντα στά χέρια τῶν εὐγενῶν, ἡ ἀποικιοκρατία τῆς Δύσεως, ποὺ δημιούργησε ρατσιστικὴ συνείδηση, ἔρχονται σὲ ἀντίθεση, μὲ τὸ Ὑπερφυλετικό, Ὑπερεθνικὸ πνεῦμα τῆς Ὀρθοδοξίας, ἡ ὁποία το 1872 καταδίκασε τὸν Ρατσισμὸ, σὲ Ἱερὰ Σύνοδο, στὴν Κωνσταντινούπολη.

«Σήμερα, ἡ “Νέα Τάξη Πραγμάτων” ἰσοπεδώνει τὶς πολιτισμικές ἰδιαιτερότητες τῶν ἐπὶ μέρους Ἐθνῶν μὲ στόχο τὴν Ὁμηρεία τους σὲ μία παγκόσμια πολιτική, σὲ μία πανθρησκεία, σὲ ἕνα «Εὐρωπαϊκό – Ἀμερικανικὸ Διευθυντήριο οἰκονομικοῦ χαρα­κτῆρα...». Γιὰ τοῦτο ἡ ἔνταξη τῆς χώρας μας στὴν «Εὐρώπη χωρὶς σύνορα» εἶναι γιὰ μᾶς πρωτίστως πρόβλημα πνευματικό-πολιτισμικό καὶ ὕστερα πολιτικό, οἰκο­νομικό...» (π. Γ. Μεταλληνοῦ «1992 ἀπειλὴ ἢ ἐλπίδα;», Ἔκδ. Ἀποστολικῆς Διακονίας.).

Τελειώνοντας τὴν 12ετή φοίτησή τους στὸ Ἑλληνικὸ Σχολεῖο, οἱ νέοι μας πρέπει νὰ ἔχουν συνειδητοποιήσει ὅτι ὁ Ἀφελληνισμὸς καὶ ἡ Ἀποορθοδοξοποίηση δὲν βλάπτουν μόνον τὸ Γένος τῶν Ἑλλήνων, ἀλλὰ σύμπασα τὴν Ἀνθρωπότητα, ἀφοῦ καταλύουν τὶς ἀνθρώπινες ἀξίες, μὲ τὶς ὁποῖες πλάστηκε, ἐπὶ αἰῶνες, ἕνας ὑγιὴς πολιτισμὸς ποὺ γνωρίζει νὰ συμβιώνει, νὰ διαλέγεται καὶ νὰ σέβεται τοὺς ἄλλους πολιτισμούς, χωρὶς νὰ χάνει τὴν ἰδιοπροσωπία του. Οἱ Ἕλληνες δὲν «φράγκευσαν» οὔτε «τούρκεψαν». Κινδυνεύουν, ὅμως, σήμερα νὰ «φραγκεύσουν» μὲ τὴ συγκατάθεσή τους!..

Δεχόμαστε ἀπὸ τὴν Εὐρώπη αὐτὰ ποὺ δὲν ἔχουμε. Ὀφείλει, ὅμως καὶ ἡ Εὐρώπη νὰ δεχθεῖ αὐτὰ ποὺ τῆς ἀξίζουν ἀπὸ ἕναν ὑπερήφανο Λαό, ποὺ φυλάει μὲ πίστη στὰ σπλάγχνα του, ἐκτὸς ἀπὸ τὸ ἀρχαῖο Ἑλληνικὸ θαῦμα, καὶ τὴν δυνατότητα τῆς ἐπικοινωνίας τοῦ Κτιστοῦ μὲ τὸ Ἄκτιστο, ὅπως βιώνεται στὰ Μοναστήρια καὶ στὴν Ἐκκλησία μας.

Μήπως τὸ λεγόμενο «Μάθημα τῶν Θρησκευτικῶν» εἶναι γιὰ μᾶς τὸ πιὸ σπουδαῖο;

Β.Χ.-Κ.

ΝΕΟ ΒΙΒΛΙΟ: ΑΓΙΟΣ ΠΑΪΣΙΟΣ

Οι προσευχές - οι προφητείες - τα θαύματα

   

 Ένα ολοκαίνουριο βιβλίο για τον Άγιο Παΐσιο τον Αγιορείτη,
που δεν πρέπει να λείπει από καμιά χριστιανική βιβλιοθήκη! 

ΜΟΛΙΣ ΚΥΚΛΟΦΟΡΗΣΕ «ΤΟ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ 2017» ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΟΥ ΙΔΡΥΜΑΤΟΣ «ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΤΗΣ ΜΑΡΚΟΣ»

Γράφει η:

 ΔΗΜΗΤΡΑ ΜΠΑΡΚΑ 

Πτυχιούχος Πολιτικών Επιστημών
και Διεθνών Σχέσεων

Προβολές Αναρτήσεως

ΕΥΛΟΓΗΜΕΝΟΝ ΚΑΙ ΕΙΡΗΝΙΚΟΝ

ΤΟ ΝΕΟΝ ΕΤΟΣ

 

 ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ τοῦ σωτηρίου ἔτους 2017
Ἀφιερωμένο στόν Ἅγιο Λουκᾶ, Ἀρχιεπίσκοπο Συμφερουπόλεως καί Ἰατρό.

Tετράχρωμο
Σελίδες: 144
Σχῆμα 14x9 cm

Περιεχόμενα
• Βιογραφία τοῦ Ἁγίου
   Λουκᾶ, Ἀρχιεπισκόπου
  Συμφερουπόλεως & Ἰατροῦ.
• Ύμνοι
• Ἀκολουθία τοῦ Ἁγίου Πατρός ἡμῶν Λουκᾶ τοῦ ἰατροῦ καί Ὁμολογητοῦ Ἀρχιεπισκόπου Συμφερουπόλεως καί  Κριμαίας τοῦ Ρώσου.  

• Ημερολόγιον μηνιαῖον.• Σημειωματάριον.

Ζητεῖστε το ἀπό τό  Ἑλληνορθόδοξον Ἵδρυμα «Εὐαγγελιστής Μᾶρκος»
 http://www.ag-markos.gr/CA68D792.el.aspx

ΑΓΙΟΛΟΓΙΟΝ • 2017 • ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟΝ

Πολυτελής ἔκδοσις
Tετράχρωμη
Σελίδες: 28
Σχῆμα 23x33 cm


Ζητεῖστε το ἀπό τό  Ἑλληνορθόδοξον Ἵδρυμα
«Εὐαγγελιστής Μᾶρκος»
http://www.ag-markos.gr/CA68D792.el.aspx

      Τό Ἵδρυμα «Ὁ Εὐαγγελιστής Μᾶρκος» εἶναι ἕνα ἑκκλησιαστικό Νομικό Πρόσωπο Ἰδιωτικοῦ Δικαίου καί ὑπάγεται στήν Ἱερά Μητρόπολη Κασσανδρείας, ἡ ὁποία ἑδρεύει στόν Πολύγυρο Χαλκιδικῆς.
     Τό Καταστατικό του εἶναι ἐγκεκριμμένο ἀπό τήν Ἱερά Σύνοδο τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος καί δημοσιευμένο στήν ἐφημερίδα τῆς κυβερνήσεως (ΦΕΚ 629, τεῦχος 2ο, 28-8-89). Τό Καταστατικό αὐτό καθορίζει καί κατοχυρώνει τά νομοτυπικά πλαίσια τοῦ ἱεραποστολικοῦ καί κοινωνικοῦ ἔργου του Ἱδρύματος, τό ὀποῖο εἶναι πολύ πλατύ καί ἁπλώνει τή δράση του γιά νά διακονήσει ὅλες τίς περιοχές τοῦ ἐκκλησιαστικοῦ καί τοῦ κοινωνικοῦ χώρου.
     Κύριος σκοπός του εἶναι νά διακονεῖ τῆ ζωή καί τό ἔργο τῆς Ἐκκλησίας, μέ τή μελέτη καί τήν πρακτική ἐφαρμογή παιδαγωγικῶν, ἱεραποστολικῶν, κοινωνικῶν καί φιλανθρωπικῶν προγραμμάτων. Τό Ὅραμα τοῦ Ἱδρύματος εἶναι νά ἐξελιχθεῖ σέ Ἐκκλησιαστικό Θεολογικό Σπουδαστήριο θεωρητικῆς μελέτης καί πρακτικῶν ἐφαρμογῶν στόν τομέα τῆς Πρακτικῆς Θεολογίας.

    Τό ἔργο τοῦ διακρίνεται σέ δυό κύριες κατευθύνσεις:

    Τή θεωρητική μελέτη τῶν προβλημάτων τῆς σύγχρονης κοινωνικῆς πραγματικότητας, μέ στόχο τόν πειραματικό σχεδιασμό καί τήν πρόταση λύσεων.
    Τήν πρακτική ὑλοποίηση τῶν λύσεων αὐτῶν μέσα στό κοινωνικό ἔργο.

     Τό 1984 ἀρχισε οὐσιαστικά ἡ ζωή καί λειτουργία τοῦ Ἱδρύματος μέ τά ἐγκαίνια τοῦ παρεκκλησίου τοῦ Ἁγίου Ἀποστόλου καί Εὐαγγελιστοῦ Μάρκου πού ἐτέλεσε ὁ ἴδιος ὁ ἀείμνηστος Μητροπολίτης. Ἀπό τότε ἄρχισε καί ἡ λειτουργία τοῦ ξενώνα τοῦ "Σπιτιοῦ τῆς Μαρίας".
     Ἡ νομοτυπική σύσταση τοῦ Ἱδρύματος ὁλοκληρώθηκε ἀργότερα μέ βάση τήν δωρεά κτήματος ἐννέα στρεμμάτων τῆς οἰκογένειας τοῦ Πρωτοπρεσβυτέρου Κωνσταντίνου καί τῆς Πρεσβυτέρας Στέλλας Πλευράκη.
    Σύμφωνα μέ τό καταστατικό ὁ διαχειριστής τοῦ Ἱδρύματος ὀνομάζεται Ἀρχιερατικός Ἐπίτροπος καί διορίζεται ἀπό τόν μητροπολίτη-ἀρχιερέα, ὅπως οἱ προϊστάμενοι τῶν ἐνοριῶν, οἱ ἐφημέριοι καί τά μέλη τῶν ἐκκλησιαστικῶν συμβουλίων. Πρῶτος ἰσόβιος Ἀρχιερατικός Ἐπίτροπος τοῦ Ἱδρύματος ὁρίστηκε, βάσει τοῦ Καταστατικοῦ, ὁ Πρωτοπρεσβύτερος Κωνσταντῖνος Πλευράκης.
    Tά Χριστούγεννα τοῦ 1997 ἄρχισε νά λειτουργεῖ καί ὁ εὐρύχωρος Ναός της Ἀναστάσεως τοῦ Κυρίου καί τῆς Ἁγίας Ἑρμιόνης, δωρεά τῆς μεγάλης εὐεργέτιδος του Ἱδρύματος, κυρίας Μαρίας Τερλεμέσογλου, εἰς μνήμην τῶν ἀειμνήστων γονέων τῆς Ἀναστασίου καί Ἑρμιόνης.
     O Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Κασσανδρείας Νικόδημος συνεχίζει νά στηρίζει τό ἔργο τοῦ Ἱδρύματος.

ΠΗΓΗ:  ΕΛΛΗΝΟΡΘΟΔΟΞΟ ΙΔΡΥΜΑ «Ο ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΤΗΣ ΜΑΡΚΟΣ».

Ὁ πρώην Μητροπολίτης  Κασσανδρείας		Ὁ νῦν Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Κασσανδρείας κ. Νικόδημος

ΕΛΛΗΝΟΡΘΟΔΟΞΟ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΟ ΙΔΡΥΜΑ «Ο ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΤΗΣ ΜΑΡΚΟΣ»: ΚΟΙΝΩΝΙΚΟ ΙΑΤΡΕΙΟ «Η ΑΓΙΑ ΕΡΜΙΟΝΗ» (ΘΕΡΜΗ)

Γράφει η:

 ΔΗΜΗΤΡΑ ΜΠΑΡΚΑ 

Πτυχιούχος Πολιτικών Επιστημών
και Διεθνών Σχέσεων

Προβολές Αναρτήσεως

    Τό Ἵδρυμα «Ὁ Εὐαγγελιστής Μᾶρκος» εἶναι ἕνα ἐκκλησιαστικό Νομικό Πρόσωπο Ἰδιωτικοῦ Δικαίου καί ὑπάγεται στήν Ἱερά Μητρόπολη Κασσανδρείας, ἡ ὁποία ἑδρεύει στόν Πολύγυρο Χαλκιδικῆς. Δραστηριοποιεῖται σέ κοινωνικά καί παιδαγωγικά προγράμματα υπό την ευλογία του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτη  Κασανδρείας   Νικοδήμου.

    Τό ἱερατικό ζεῦγος Κωνσταντῖνος Πλευράκης καί Στέλλα Τσαούση Πλευράκη ἀποφάσισαν νά πουλήσουν τό σπίτι τους στή Θεσσαλονίκη καί νά ἀξιοποιήσουν τήν περιουσία τους στήν Θέρμη σέ ἕνα τεράστιο κτῆμα πού εἶχαν, μέ τό κτίσιμο τῆς Ἐκκλησίας τοῦ Εὐαγγελιστῆ Μάρκου καί τοῦ Ξενῶνος «Τό σπίτι τῆς Μαρίας». Τό 1984 ἄρχισε οὐσιαστικά ἡ ζωή καί λειτουργία τοῦ Ἱδρύματος μέ τά ἐγκαίνια τοῦ παρεκκλησίου τοῦ Ἁγίου Ἀποστόλου καί Εὐαγγελιστοῦ Μάρκου πού ἐτέλεσε ὁ ἴδιος ὁ ἀείμνηστος Μητροπολίτης. Ἀπό τότε ἄρχισε καί ἡ λειτουργία τοῦ Ξενῶνος τοῦ «Σπιτιοῦ τῆς Μαρίας». Tά Χριστούγεννα τοῦ 1997 ἄρχισε νά λειτουργεῖ καί ὁ εὐρύχωρος Ναός τῆς Ἀναστάσεως τοῦ Κυρίου καί τῆς Ἁγίας Ἑρμιόνης, δωρεά τῆς μεγάλης εὐεργέτιδος τοῦ Ἱδρύματος, κυρίας Μαρίας Τερλεμέσογλου, εἰς μνήμην τῶν ἀειμνήστων γονέων της Ἀναστασίου καί Ἑρμιόνης. Ἔτσι, ἀφιέρωσαν τήν ζωή τους στήν ὑπηρεσία τοῦ Θεοῦ καί τῶν ἀνθρώπων. Ἀφ' ἑνός μέν ὑμνώντας τόν Θεό στό ἐκκλησάκι, ἀφ' ἑτέρου δέ προστατεύοντας τό δικαίωμα τῆς ζωῆς, τό κυοφορούμενο ἔμβρυο καί τήν ἐγγυμονοῦσα μητέρα.

    Τό Ἵδρυμα προσφέρει καταφύγιο, φαγητό, ἰατρική φροντίδα καί ψυχολογική ὑποστήριξη στήν ἀνύπαντρη, παντρεμένη ἤ καί χωρισμένη μητέρα χωρίς κανένα κόστος. Ἐπιπλέον, ἄν τό ἐπιθυμεῖ μπορεῖ νά τήν ἐπισκέπτονται φίλοι καί συγγενεῖς καθώς ἐπίσης τῆς παρέχεται καί βοήθεια γιά εὕρεση ἐργασίας. Στόχος τοῦ Πρωτοπρεσβυτέρου και της Πρεσβυτέρας εἶναι νά μειωθοῦν οἱ ἀνεπιθύμητες ἐκτρώσεις πού ὅλο καί πληθαίνουν στήν χώρα μας.

Γι' αὐτούς τούς λόγους, ὅλοι μας θά πρέπει νά στηρίξουμε τό Θεάρεστο ἔργο του ἱδρύματος, ὥστε νά μή κλείσει καί νά συνεχίσει νά προσφέρει τήν βοήθειά του σέ ὅποιον τό ἔχει ἀνάγκη.

ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΟ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟ ΙΑΤΡΕΙΟ

«Η ΑΓΙΑ ΕΡΜΙΟΝΗ»

ΣΤΟ ΕΛΛΗΝΟΡΘΟΔΟΞΟ ΙΔΡΥΜΑ

«Ο ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΤΗΣ ΜΑΡΚΟΣ»

ΔΡΟΜΟΣ ΘΕΡΜΗΣ - ΠΑΝΟΡΑΜΑΤΟΣ

Τό Δι­οι­κη­τι­κό Συμ­βού­λιο τοῦ Ἐκ­κλη­σι­α­στι­κοῦ Ἱ­δρύ­μα­τος τῆς Ἱ­ε­ρᾶς Μη­τρο­πό­λε­ως Κασ­σαν­δρεί­ας «Ὁ Εὐ­αγ­γε­λι­στής Μάρ­κος» μέ τίς εὐ­χές καί εὐ­λο­γί­ες τοῦ
Σε­βα­σμι­ω­τά­του Μη­τρο­πο­λί­του  Κυρίου Νι­κο­δή­μου ἀ­πο­φά­σι­σε νά ἀ­ξι­ο­ποι­ή­ση τήν πο­λύ­τι­μη προ­σφο­ρά ὁ­μά­δος Ἰ­α­τρῶν δι­α­φό­ρων εἰ­δι­κο­τή­των, καί νά ἱ­δρύ­ση στούς χώ­ρους τῶν ἐγ­κα­τα­στά­σε­ων τοῦ Ἱ­δρύ­μα­τος τό Ἐκ­κλη­σι­α­στι­κό Κοι­νω­νι­κό Ἰ­α­τρεῖ­ο «Η Α­ΓΙΑ ΕΡ­ΜΙ­Ο­ΝΗ», τό ὁποῖο λειτουργεῖ ἤδη ἀπό τήν 14η Ἀπριλίου 2013.

Τό Ἰ­α­τρεῖ­ο πα­ρέ­χει ΔΩΡΕΑΝ ὁ­λο­κλη­ρω­μέ­νη ἰ­α­τρο­φαρ­μα­κευ­τι­κή πε­ρί­θαλ­ψη σέ ἄ­πο­ρους, ἄ­νερ­γους καί ἀ­να­σφά­λι­στους, Ἕλ­λη­νες καί Ξέ­νους ἀ­δελ­φούς.

Λειτουργεῖ:
Δευτέρα καί Πέμπτη ἀπόγευμα 18:00-19:00
Τηλέφωνο: 2310 467 006

Ο ΛΟΓΟΣ ΤΟΥ ΑΡΧΙΕΡΑΤΙΚΟΥ ΕΠΙΤΡΟΠΟΥ
ΤΟΥ ΙΔΡΥΜΑΤΟΣ
ΣΤΑ ΕΓΚΑΙΝΕΙΑ ΤΟΥ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟΥ ΙΑΤΡΕΙΟΥ
«ΑΓΙΑ ΕΡΜΙΟΝΗ»

Σεβασμιώτατε,

Μέ ἰδιαίτερη χαρά σᾶς ὑποδεχόμαστε σήμερα  πού ἤλθατε νά τελέσετε τόν Ἁγιασμό τῶν ἐγκαινίων τοῦ ἐκκλησιαστικοῦ κοινωνικοῦ ἰατρείου τῆς «Ἁγίας Ἑρμιόνης», γιά τήν ἀνακούφιση καί παρηγορία τοῦ χειμαζόμενου λαοῦ.

Ἡ ζωή καί τό ἔργο τῆς Ἐκκλησίας ἔχει δύο ὄψεις. Ἡ πρώτη εἶναι ἐσωτερική, μυστική καί πνευματική, ἡ ὄψη τοῦ θείου μυστηρίου καί ἡ δεύτερη εἶναι ἐξωτερική, φανερή, ἡ πρακτική ὄψη τοῦ ἐπίγειου σώματος. Καί οἱ δυό ὅμως ὄψεις ἀποτελοῦν ἕνα ἑνιαῖο σύνολο, μιά πραγματικότητα. Τό Σῶμα καί τή ζωή τοῦ Χριστοῦ! 

Τά πιστά μέλη τοῦ Σώματός Του, ζοῦμε τήν ὑπόσχεσή Του, ὅτι θά παραμένη καί θά βρίσκεται ἀνάμεσά μας μέχρι τῆς συντελείας τοῦ αἰῶνος, ὅταν θά ἔμφανιστῆ ὡς ἔνδοξος Βασιλεύς και Κριτής τοῦ κοσμου γιά νά παραλάβη στή χαρά τῆς ἀτέλειωτης βασιλείας Του τήν ἀγαπημένη Του Νύμφη Ἐκκλησία, τό σύνολο τῶν ἐκλεκτῶν πού Τόν ἀγάπησαν καί Τόν ἀκολούθησαν.

Τό οὐσιαστικό λοιπόν περιεχόμενο τῆς ζωῆς τῆς Ἐκκλησίας εἶναι ἡ βίωση τῆς μυστικῆς παρουσίας τοῦ Χριστοῦ, τό θεῖο δέ αὐτό καί ὑπερκόσμιο μυστήριο τῆς ζωῆς τοῦ Χριστοῦ καί τῆς Ἐκκλησίας, ἱερουργεῖται μέ δύο τρόπους.

Ὁ ἕνας εἶναι ἡ Διδαχή τῆς Ἀλήθειας τοῦ Χριστοῦ, πού συντελεῖται μέ τό ἱεραποστολικό καί διδακτικό ἔργο τῆς Κατηχήσεως καί τό κήρυγμα τῆς Ἀλήθειας τῆς Πίστεως. Ὁ δεύτερος τρόπος εἶναι ἡ βίωση τῆς μυστικῆς δυνάμεως τῆς ζωῆς τοῦ Χριστοῦ, πού πραγματοποιεῖται μέ τό Ἁγιαστικό ἔργο τῶν θείων μυστηρίων, μέ τά ὁποῖα ἁγιάζεται ἡ καθημερινή ζωή τοῦ κόσμου.

Πρέπει ὡστόσο στό σημεῖο αὐτό νά ἐπισημάνωμε καί ἕναν ἀκόμη λανθάνοντα - παρά τήν ἐπιβλητική παρουσία καί ζωντάνια του - τρίτο τρόπο ἱερουγίας τῆς ζωῆς τοῦ Χριστοῦ, ἔξω ἀπό τούς Ἱερούς Ναούς, στήν καθημερινή παργματικότητα τοῦ κόσμου.

Εἶναι ἡ καθημερνή, ἐξωτερική, πρακτική ζωή τῆς Ἐκκλησίας καί τά Καλά Ἔργα της, τόσο ὡς συνόλου, ὅσο καί τῶν πιστῶν ὡς μεμονωμένων προσώπων. Ὁ τρόπος πού ζοῦν εἰρηνικά, πού ἀγαποῦν καί σχετίζονται ἤ συνεργάζονται μέ τούς ἄλλους ἀνθρώπους. Τό φῶς τῆς θείας ζωῆς, μέ τό ὁποῖο φωτίστηκαν κατά τή Βάπτιση καί τήν ἕνωσή τους μέ τό Χριστό καί πού ἔχουν χρέος νά ἀχτινοβολοῦν ὡς «τέκνα φωτός», γιά νά βλέπουν οἱ ἄνθρωποι τά καλά τους ἔργα, τήν ἁγία ζωή τους καί νά τήν μιμοῦνται, καί ἔτσι νά θαυμάζουν καί νά δοξάζουν τόν ἐπουράνιο Πατέρα μας.

Ἡ τρίτη αὐτή ὄψη τῆς ζωῆς καί τοῦ ἔργου τῆς Ἐκκλησίας ἀποτελεῖ τή σφραγίδα τῆς πραγματικότητας πού βεβαιώνει τή γνησιότητα τῶν δύο ἄλλων ὄψεών της. Εἶναι ἡ ἀγάπη, ὁμόνοια, ἡ συνοχή, ἡ εἰρηνική ζωή, ἡ συνεργασία καί κοινωνία τῶν μελῶν της στήν καθημερινή πραγματικότητα καθε τόπου· ἡ φιλαδελφία, ἡ ἀλληλοβοήθεια, ἡ θεραπεία τῶν σωματικῶν ἀσθενειῶν καί τῶν ὑλικῶν ἀναγκῶν τῶν ἀνθρώπων.

Στό σημεῖο αὐτό ἄς μοῦ ἐπιτραπῆ  νά κάμω καί μιά ἀκόμη ὑπογάμμιση τῆς ταυτότητος τῆς Ἐκκλησίας.

Ἡ Ἐκκλησία εἶναι τό σῶμα τοῦ Χριστοῦ! Καί τό σῶμα ἔχει κεφαλή καί μέλη. Κυβερνήτη τό νοῦ, τήν κεφαλή, καί ἐκτελεστικά ὄργανα τῶν βουλῶν του τά μέλη. Ὅλα συνεργάζονται, λειτουργοῦν ἁρμονικά καί αὐτό εἶναι ἡ ἀπόδειξη τῆς ὑγείας καί τῆς ζωῆς τοῦ σώματος, ἡ οὐσία τοῦ ὀργανισμοῦ, τό συνολικό ἀποτέλεσμα τῆς λειτουργίας τοῦ ὅλου σώματος.

Ὁ Χριστός ἔχει δικό Του μέτρο δωρεῶν καί σύμφωνα μ’ αὐτό μοιράζει στό κάθε μέλος τά χαρίσματά Του. Αὐτός χαρίζει στήν Ἐκκλησία Ἀποστόλους, Προφῆτας, Εὐαγγελιστάς, Ποιμένας καί Διδασκάλους, γιά νά καταρτίζουν τούς Ἁγίους καί νά διακονοῦν, ὥστε νά οἰκοδομῆται τό Σῶμα τοῦ Χριστοῦ, ἡ Ἐκκλησία (Ἐφεσ. 4, 1-- ).

«Γιατί, ὅπως τό σῶμα εἶναι ἕνα, ἀλλά ἔχει πολλά μέλη καί ὅπως ὅλα τά μέλη τοῦ σώματος, ἐνῶ εἶναι πολλά, ἀποτελοῦν ἕνα σῶμα, ἔτσι συμβαίνει καί στό σῶμα τοῦ Χριστοῦ, τήν Ἐκκλησία (Α΄Κορ. 12, 4 καί ἑξῆς  καί μάλιστα στίχ. 12. ) Ἡ συνεργασία τῶν μελῶν, ἡ ὁμαλή λειτουργία τους, ἐξασφαλίζει τήν πορεία τῆς ζωῆς πρός τήν τελείωση καί ὁλοκλήρωση τῆς ἀποστολῆς τοῦ σώματος. «Τά μέλη ἀλλληλοβοηθοῦνται καί φροντίζει τό ἕνα τό ἄλλο. Καί ὅταν ὑποφέρη ἕνα μέλος συμπάσχουν καί ὅλα τά ἄλλα καί ὅταν τιμᾶται ἕνα ἄλλο χαίρονται μαζί του καί ὅλα τά ἄλλα μέλη τοῦ σώματος.

Ὁ Ἀπόστολος Παῦλος διακηρύττει ὅτι, «ἐσεῖς, ὅλοι μαζί εἶστε τό σῶμα τοῦ Χριστοῦ καί ὁ καθένας σας χωριστά εἶναι μέλος Του! Καί ἄλλους μέν ὥρισε ὁ Θεός στήν Ἐκκλησία νά εἶναι πρῶτον Ἀπόστολοι, δεύτερον Προφῆτες, τρίτον Διδάσκαλοι, ἄλλους ὥρισε θαυματουργούς, ἄλλους θεραπευτές, ἄλλους νά παραστέκωνται στίς ἀνάγκες, ἄλλους νά εἶναι διαχειριστές καί ἄλλους νά λαλοῦν διάφορα εἴδη γλωσσῶν. Δέν εἶναι ὅλοι Ἀπόστολοι, οὔτε προφήτες, οὔτε διδάσκαλοι, οὔτε θαυματουργοί, οὔτε θεραπευτές... Νά ζηλεύετε λοιπόν τά διάφορα χαρίσματα, ἀλλά ἐγώ σᾶς δείχνω ἕναν πολύ ἀνώτερο δρόμο...» τόν ὁποῖον ἐννοεῖται ὅτι μπορεῖτε ὅλοι νά βαδίσετε καί νά κατακτήσετε: τή διακονία τοῦ χαρίσματος τῆς ἀγάπης! (Α΄Κορ. 12, καί 13)

Μέ αὐτές τίς Βιβλικές θεολογικές προυποθέσεις Σεβασμιώτατε, καί μέ τίς δικές σας Ἀρχιερατικές καί Πατρικές εὐχές καί εὐλογίες, τό  Ἐκκλησιαστικό Ἵδρυμα τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεώς σας «Ὁ Εὐαγγελιστής Μᾶρκος» ἀνοίγεται σήμερα σ’ ἔνα καινούργιο τομέα κοινωνικῆς καί φιλανθρωπικῆς διακονίας, τόν τομέα τῆς ἰατρικῆς καί φαρμακευτικῆς περιθάλψεως, τῶν ἐν ἀνάγκαις ἀδελφῶν, τῶν ἀνασφάλιστων, τῶν αἰφνιδίως πτωχευσάντων, (νεόπτωχων) τῶν ἄνεργων, Ἑλλήνων καί Ξένων.

Οἱ μέρες πού περνᾶ τό Ἔθνος μας εἶναι δύσκολες, ἡ φτώχεια αὐξάνει καί γίνεται βασανιστική καί δέν εἴχαμε περιθώρια γιά πολλές σκέψεις καί ψυχραιμότερες προετοιμασίες. Οἱ ἐλλείψεις μας εἶναι πολλές μά πιστεύομε στό ἔλεος τοῦ Θεοῦ πού εἶναι μεγάλο καί ἐλπίζομε πώς θά ἐνεργοποιήση τίς φιλότιμες καρδιές τῶν τέκνων Του, ὅσων μποροῦν ἀπό τό περίσσευμα καί ἄλλων ἀπό τό ὑστέρημά τους, ὅπως γίνεται συνήθως, νά μᾶς συντρέξουν καί νά βοηθήσουν.

  Μέ τόν Ἁγιασμό πού τελέσατε σήμερα, βάλατε τό «εὐλογητός» γιά μιά καινούρια ἱερή λειτουργία πρός χάριν τοῦ λαοῦ τοῦ Θεοῦ. Σ’ αὐτήν συλλειτουργοῦν καί συνεργάζονται οἱ ἱερουργοί τῆς Ἀληθείας τῆς πίστεως, μέ τούς λειτουργούς τῶν ὑλικῶν ἀναγκῶν καί τῶν σωματικῶν ἀσθενειῶν τῶν ἀνθρώπων. Οἱ λειτουργοί μάλιστα τῶν σωματικῶν ἀσθενειῶν, ἱερουργοῦν, κατά τρόπο βουβό ἀλλά εὔγλωττο, τό Εὐαγγέλιο καί πρός τούς ἐκτός τῆς Ἐκκλησίας, καθώς ἡ πόρτα τοῦ κοινωνικοῦ Ἰατρείου εἶναι ἐξ ἴσου πρός ὅλους ἀνοιχτή καί πρός τούς πιστούς καί πρός τούς ἀπίστους καί πρός τά μέλη τῆς Ἐκκλησίας, ἀλλά καί πρός πάντα ἄνθρωπον ἀλλόδοξο καί ἀλλογενῆ, χωρίς διάκριση χρώματος φυλῆς καί γλώσσης. Οἱ εὐσεβεῖς Γιατροί μας εἶναι πρόθυμοι νά παρηγοροῦν τούς ἐν ἀσθενείᾳ, «τούς πτωχούς καί ἐλαχίστους ἀδελφούς» τοῦ Χριστοῦ, συνεχίζοντας τήν μακρά ἐκκλησιαστική παράδοση τῶν χαρισματούχων Ἁγίων Ἀναργύρων Ἰατρῶν, πού δέν ἦταν Ἱερεῖς, ἀλλά λαϊκοί καί ξεκίνησαν ἀπό τούς πρώτους χρόνους τῆς ζωῆς τῆς Ἐκκλησίας.

Ὅλοι μαζί, ὁ Ἱερός Κλῆρος καί οἱ χαρισματοῦχοι Διάκονοι τῶν κοινωνικῶν ἀναγκῶν τοῦ σώματος τῆς Ἐκκλησίας, καί οἱ εὐσεβεῖς Ἰατροί  πού ὑποδέχονται καί περιποιοῦνται καί θεραπεύουν τούς ἀσθενεῖς ὡς ἀδελφούς των, ἰερουργοῦν καί περιποιοῦνται τόν ἴδιο Σῶμα τοῦ Χριστοῦ.

Οἱ Ἱεροί μυσταγωγοί καί Ποιμένες ἱερουργοῦν τό μυστήριο τῆς ζωῆς καί παρουσίας Του διατρέφοντες τό Λαό μέ τό Σῶμα καί τό Αἷμα τοῦ Χριστοῦ, τόν καθαγιασμένον Ἄρτον καί τόν Οἶνον τῆς Εὐχαριστίας. Οἱ εὐσεβεῖς Ἰατροί λατρεύουν τόν Χριστό περιποιούμενοι καί θεραπεύοντες τά ἀνθρώπινα μέλη τοῦ Σώματός Του, τά ἀσθενῆ καί πληγωμένα ἀπό τά βέλη τοῦ νοητοῦ ἐχθροῦ μέλη τῆς Ἐκκλησίας, γιά τά ὁποῖα βεβαιώνει ὁ Κύριος: «ἐφ’ ὅσον ἐποιήσατε ἑνί τούτων τῶν ἀδελφῶν Μου τῶν ἐλαχίστων, Ἐμοί ἐποιήσατε» (Ματθ, 25,40).

Εἶναι δέ τό ἔργο αὐτό καί τῶν μέν καί τῶν δέ, παράλληλο καί ἐξ ἴσου ἱερό, μέ τίς ὑπηρεσίες πού προσέφεραν στόν Χριστό τά ἱερά πρόσωπα πού ἀναφέρονται στά Εὐαγγέλια:

οἱ Ἅγιες Μυροφόρες πού ἀκολουθοῦσαν τόν Κύριο καί διακονοῦσαν τόν Ἴδιο καί τήν ὁμάδα τῶν Ἀποστόλων Του ἀπό τά ὑπάρχοντά τους,

ἡ Ἁγία Μαρία, ἡ Μητέρα τοῦ Ἁγίου ἐνδόξου Ἀποστόλου καί Εὐαγγελιστοῦ Μάρκου, πού τόν φιλοξενοῦσε στό σπίτι της, «Τό Σπίτι τῆς Μαρίας» «τό Ὑπερῶο τῶν Ἱεροσολύμων, ὅπου τελέστηκε ὁ Μυστικός Δεῖπνος, ἱδρύθηκε τό Μυστήριο τῆς Θείας Εὐχαριστίας καί ἐμφανίστηκε ὁ Κύριος στούς Ἕνδεκα τό βράδυ τῆς πρώτης ἡμέρας τῆς Ἀναστάσεως,

ὁ Ἰωσήφ μέ τόν Νικόδημο πού ἀποκαθήλωσαν τό Σῶμα τοῦ Ἰησοῦ ἀπό τό Σταυρό καί τό ἐνεταφίασαν.

Οἱ Ἅγιοι Ἀπόστολοι πού ἐκήρυξαν τό Χριστό «στά ἔθνη τά πεπλανημένα καί κοινωνούς Ἀγγέλων ἐποίησαν τούς υἱούς τῶν ἀνθρώπων».

Ἐκεῖνο τό Πανάγιο, τό Μαστιγωμένο καί ἐξουθενωμένο, τό καταπληγωμένο καί νεκρωμένο, συγχρόνως ὅμως τό ἀναστημένο καί δεδοξασμένο,  τό σύν Πατρί καί Πνεύματι προσκυνούμενο καί συνδοξαζόμενο Σῶμα τοῦ Χριστοῦ, προσψαύομε καί ἱερουργοῦμε καί περιποιούμεθα καί θεραπεύομε καί ἐμεῖς ὁ Ἱερός Κλῆρος καί οἱ Λαϊκοί Χαρισματοῦχοι Ἐργάτες τῶν Καλῶν ἔργων καί θεραπευτές τῶν σωματικῶν ἀσθενειῶν καί ἀναγκῶν τῶν μελῶν τῆς Ἐκκλησίας.

Τό ἴδιο αὐτό πραγματικό Σῶμα τοῦ Χριστοῦ, ἱερουργοῦν καί λατρεύουν, ὡς ἄλλοι Νικόδημοι καί Ἰωσήφ, οἱ ἰατροί ἐπιστήμονες μέ τήν ἰατρική τους ἐπιστήμη στά πρόσωπα τῶν φτωχῶν καί ταπεινῶν ἀδελφῶν τοῦ Χριστοῦ, καθώς περιποιοῦνται καί θεραπεύουν τόν πληγωμένο καί ταλαιπωρημένο σύγχρονο ἄνθρωπο ἀπό τίς ποικίλες σωματικές ἀσθένειες καί τόν παρηγοροῦν ἀπό τούς πόνους.

Ὀφείλομε ἄπειρες εὐχαριστίες στό Θεό ὑπέρ τῶν εὐσεβῶν Ἰατρῶν, μαιευτήρων, γυναικολόγων, παιδιάτρων, ψυχιάτρων, ὀδοντιάτρων καί ὅλων τῶν εἰδικοτήτων, οἱ ὁποῖοι ἐδῶ καί τριάντα χρόνια πού λειτουργεῖ τό «Σπίτι τῆς Μαρίας», προσφέρουν δωρεάν τίς ὑπηρεσίες τους στίς φιλοξενούμενες ἄγαμες μητέρες καί τά βρέφη τους. Γνωρίζει Κύριος τά ὀνόματά τους.

Ὅλες αὐτές τίς εὐχαριστίες πού ὀφείλομε στό Θεό ὑπέρ τῶν εὐσεβῶν Ἰατρῶν, τῶν μέχρι τώρα φίλων καί συνεργατῶν τοῦ Ἱδρύματος, καί τίς εὐχαριστίες πού Τοῦ ὀφείλομε ὑπέρ ἐκείνων πού ἀπό τώρα καί εἰς τό ἑξῆς, θά πλαισιώσουν τό Ἰατρεῖο τῆς Ἁγίας Ἑρμιόνης καί θά διακονοῦν τή θεραπεία τῶν μελῶν τοῦ Σώματος τοῦ Χριστοῦ, τίς ἐμπιστευόμαστε σέ σᾶς, Σεβασμιώτατε, καί παρακαλοῦμε νά τίς «ἀναφέρετε» ὑπέρ αὐτῶν στό Θεό. Προσευχηθῆτε, Σεβασμιώτατε, ὑπέρ τῶν εὐσεβῶν Ἰατρῶν μας: τοῦ Καρδιοχειρουργοῦ Δόκτορος Εὐαγγέλου Σιβιτανίδη καί τῶν συνεργατῶν του καί ἐνισχύσετε μέ τήν ἀρχιερατική σας εὐλογία τό ἔργο τους. Εὐχηθῆτε τους νά ἐργάζωνται στό «Ἐκκλησιαστικό Ίατρεῖο τῆς Ἁγίας Ἑρμιόνης» τήν θεραπεία τοῦ λαοῦ στό ὄνομα τοῦ Χριστοῦ, ἐν τῆ δυνάμει τοῦ Πνεύματός Του, μέ τά θαυματουργικά ἀποτελέσματα, καί ὡς ἀντάξιοι συνεχιστές, τοῦ ἔργου τῶν Ἁγίων Ἀποστόλων καί τῶν Ἁγίων Ἀναργύρων. Εὐχηθῆτε τους ἀκόμη, Σεβασμώτατε,  νά ἀνταμοίψη ὁ Κύριος τίς ὑπηρεσίες τους μέ τή βράβευση τῆς πίστης τους καί τήν ἀπόλαυση τῶν αἰωνίων άγαθῶν πού ὑποσχέθηκε σ’ αὐτούς πού Τόν ἀγαποῦν καί ἐργάζονται τό θέλημά Του!

Ἄξιο ἰδιαίτερης μνείας εἶναι τό ὄνομα τῆς Ἁγίας Ἑρμιόνης τῆς ἰατροῦ. Μέ τό ὄνομα αὐτό θεωρήσαμε χρέος νά τιμήσωμε τό κοινωνικό Ἰατρεῖο τοῦ Ἱδρύματος, γιατί ἡ Ἁγία Ἑρμιόνη, θυγατέρα τοῦ ἁγίου ἐνδόξου Διακόνου Φιλίππου, τοῦ Εὐαγγελιστοῦ ὑπῆρξε πρωτοπόρος, μετά τούς Ἀποστόλους, ἀνάργυρη ἰατρός καί ἱδρύτρια νοσηλευτηρίου στήν Ἔφεσο τῆς Μικρᾶς Ἀσίας, τοῦ πρώτου νοσηλευτηρίου.

Πιστεύομε ὅτι ὁ Κύριος διά τῶν ἁγίων Του κατευθύνει καί ἐνισχύει τή ζωή καί τό ἔργο τῆς Ἐκκλησίας. Καί βλέπομε μιά ἰδιαίτερη πρόνοια στό γεγονός, ὅτι σέ ἀνύποπτο χρόνο ἡ εὐσεβής εὐεργέτιδα ἀπό τήν Καππαδοκία, ἀείμνηστη Μαρία Τερλεμέσογλου, ἡ ὁποία ἀνήγειρε μόνη της τόν ἱερό τοῦτο ναό τοῦ Ἱδρύματός μας, τόν ἀφιέρωσε στό ὄνομα τοῦ Ἀναστάντος Κυρίου καί τῆς Ἁγίας Ἑρμιόνης, ἐπειδή οἱ γονεῖς της ἐλέγοντο Ἀναστάσιος καί Ἑρμιόνη. Πιστεύομε δέ, πώς ἦταν παρέμβαση αὐτῆς τῆς Ἁγίας ἀναργύρου ἰατροῦ, ἡ κλήση τοῦ διακεκριμμένου χειρουργού κ. Εὐάγγελου Σιβιτανίδη, νά ἡγηθῆ στήν ὀργάνωση καί λειτουργία τοῦ Ἰατρείου τῆς Ἁγίας Ἑρμιόνης.

Ἐλπίζομε ὅτι διά τῶν θεοφιλῶν προσευχῶν σας Σεβασμιώτατε πατέρα, καί  διά τῶν Εὐχῶν τοῦ Ἁγίου ἐνδόξου καί ἰαματικοῦ Παντελεήμονος καί πάντων τῶν Ἁγίων Ἀναργύρων και τῆς Ἁγίας ἐνδόξου Παρθενομάρτυρος Ἑρμιόνης τό εὐεργετικό ἔργο τοῦ Ἰατρείου μας θά συμβάλη στήν ἀνακούφιση καί θεραπεία πολλῶν ἀνθρώπων καί στή δόξα τοῦ Θεοῦ.

ΘΕΡΜΗ, 14-4-2013

Δ' ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΩΝ ΝΗΣΤΕΙΩΝ

Πηγή: ΕΛΛΗΝΟΡΘΟΔΟΞΟ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΟ  ΙΔΡΥΜΑ « Ο ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΤΗΣ ΜΑΡΚΟΣ»
See: "THE EVANGELIST MARK"
        Das Fremdenzimmer von Agios Markos "Das Maria-Haus"